رابطه بین سبک‌های رهبری با سازمان یادگیرنده در مدارس ابتدایی

لزوم تحولات گسترده در سازمان­های آموزشی، وجود رهبرانی الهام­بخش، متعهد و اثربخش است تا مدارس را به سازمان­های یادگیرنده ارتقاء دهند. بنابراین هدف از این تحقیق، شناسایی رابطه بین سبک­های رهبری تحولی، تبادلی با سازمان یادگیرنده در مدارس ابتدایی هیأت امنایی و عادی استان همدان است. روش پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی می­باشد. جامعه آماری شامل کلیه معلمان مدارس ابتدایی هیأت امنایی و عادی استان همدان به تعداد 5137 نفر بوده و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران به تعداد 582 آزمودنی (مدارس هیأت امنایی 226 معلم و مدارس عادی 356 معلم) تعیین گردید. برای جمع­آوری داده­ها از دو پرسشنامه با عناوین: سبک­های رهبری بس و اولیو (1995) و سازمان یادگیرنده پارک (2006) استفاده شد. یافته­ها حاکی از آن است که وضعیت رهبری تحولی، تبادلی و سازمان یادگیرنده در مدارس هیأت امنایی و عادی استان همدان بالاتر از سطح متوسط است. آزمون t گروه­های مستقل آشکار کرد که مدارس هیأت امنایی، رهبری تحولی و مدارس عادی، رهبری تبادلی را مورد استفاده قرار می­دهند. به علاوه وضعیت سازمان یادگیرنده مدارس هیأت امنایی نسبت به مدارس عادی بهتر است. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین رهبری تحولی با سازمان یادگیرنده در کلیه مدارس در سطح (01/0>p)، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (46/0و51/0r =). نتایج تحلیل رگرسیون بیانگر آن است که از بین ابعاد رهبری تحولی در مدارس هیأت امنایی، مؤلفه­های تحریک ذهنی، نفوذ آرمانی و ملاحظات انفرادی؛ و در مدارس عادی، ویژگی تحریک ذهنی بیش­ترین تأثیر را در پیش­بینی سازمان یادگیرنده دارد.